Bachelor

I am away of my blog, because I am in constant studying about my thesis consulting with my supervisor and not only.


I m gonna finally get my BACHELOR!

My subject is sooooo interesting....

Τα τελευταία 5 χρόνια και οι επόμενοι μήνες.

   Στις 25 Μαΐου 2012 έκανα την πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό το blog. Παλιότερα είχα ένα άλλο, όμως ο κύκλος του έκλεισε, απότομα και λίγο άδικα, γι αυτό και μήνες αργότερα -ίσως χρόνια- δημιούργησα αυτό. Υφίσταμαι στη μπλογκ-ο-σφαιρα απο το 2008 με αυτά και με 'κείνα. Σε πρόσφατη μου συζήτηση, έτυχε να χρειαστεί να αναλογιστώ τι έχω κάνει την τελευταία 5ετία [Χιούμορ: "Τι έκανα για πάρτη μου- Μαρινέλα"]. Σαν απολογισμός της ταχύτητας του χρόνου.

   Είχα διαβάσει πριν πολύ καιρό το παραπάνω που φημολογείται οτι το είπε ο Βασίλης ο Πύλης -σε ελεύθερη μετάφραση-, όμως ειλικρινά βαριέμαι άπειρα να κάτσω να ψάξω αν ισχύει. Και στην τελική τι να κάνω; Να του τηλεφωνήσω; [Τηλεφώνησέ μου- Καρράς: "έγινε Βασίλη-Πύλη μου, όταν νιώσω μοναχή μου, θα σε πάρω! Θύμισε μου μονάχα τι ψηφία βάζω μπροστά!"]




   Τελοσπάντων, σας έλεγα οτι κάνω έναν απολογισμό. Η διάρκεια της ζωής μου δεν είναι μεγάλη. Δεν είμαι τίποτα 80-90 χρονών γιαγιάκα ("χρυσή μου...") για να κοιτάξω πίσω και να δω τα λάθη και τα πάθη μου, αλλά ήταν καλό για να μου δώσω ένα booster (κι έναν rooster...) σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου [μερικές εβδομάδες νωρίτερα, αλλά δεν έχει σημασία το ακριβές "πότε"].




   Λοιπόν, πάμε να δούμε τη λίστα, φυσικά αποφεύγοντας τη δημοσιοποίηση πολλών πραγμάτων:

1. Πήρα το proficiency (ξεγραμμένο το είχα να πω την αλήθεια).
2. Απέκτησα δίπλωμα οδήγησης (έχω οδηγήσει και γουρούνα[!])
3. Πήγα εράσμους κι έτσι εκπλήρωσα όνειρο ζωής [under construction].
4. Γύρισα απίθανα μέρη στην Ελλάδα λόγω δουλειάς και διακοπών (μόνο η Πελοπόννησος μένει ρε γαμώ το). 
5. Ταξίδεψα στην Ιταλία, στην Τσεχιά, στην Πολωνία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία, στη Σερβία και ακολούθησα το μεγάλο μου πόθο, τα ταξίδια (σε παρελθοντικό χρόνο έχω πατήσει σε Βουλγαρία και Τουρκία, απο δύο φορές). 
6. Σύμφωνα με το παραπάνω γνώρισα ένα σωρό κόσμο. Ακόμα κι αν δεν έχω πλέον επαφές.
7. Έκανα φίλους. Και εχθρούς (good job).
8. Δούλεψα σε διάφορες δουλειές (δε θα επεκταθώ)
9. Έμαθα τάνγκο (δεν είναι οτι το κατέκτησα πλήρως, αλλά κι αν σταματούσα τώρα τα μαθήματα, ένα επίπεδο για ένα τάνγκο σαλονιού, τι στο καλό, το 'χω)
10. Δοκίμασα cross-country ski -και ξέρω το αποτέλεσμα! (δες το επόμενο)
11. Ράγισα δυο κόκκαλα (μεγάλα μαθήματα) και επισκέφθηκα άπειρες φορές νοσοκομεία, είτε για μένα είτε για τη μάνα μου. Σχολείο ζωής (με αποτέλεσμα να φοβάμαι λιγότερο τους γιατρούς). 
12. Πληγώθηκα άπειρα απο ανθρώπους, αλλά κοίτα ειρωνεία: Ζω! Το ίδιο ισχύει και για το επόμενο.
13. Έχασα τον αδερφό μου. 
14. Επιτέλους (δηλαδή, επιτέλους, ξαναλέω), πέρασε η φάση της teenager και έχω έναν κατάλληλο ρουχισμό. Δεν είμαι μοντέλα δηλαδή (μετριοφροσύνες), αλλά έχω πιο νορμάλ ντύσιμο.
15. Έμαθα λίγα Τσέχικα και έχω προσθέσει μερικές λέξεις/φράσεις ιταλικών, ινδικών, γερμανικών και ίσως τούρκικων στο λεξικό του μυαλού μου. Καλό σαν αρχή.
16. Πάχυνα και αδυνατίσα. Χ2 μάλιστα.
17. Έμαθα βασικά πράγματα για το καράτε (σιγά μην πω οτι ξέρω αυτοάμυνα. Να τρέχω ξέρω και να ουρλιάζω αμα λάχει!). Είχα ασχοληθεί κατά καιρούς και με kick-boxing & taekwondo [απο περιέργεια; ]
18. Έμαθα να παίζω ρακέτες παραλίας (πολύς ελεύθερος χρόνος σαν φοιτητές.... ) και πλέον αποφεύγω τα προιόντα του Jumbo [πήρα επαγγελματική ρακέτα αργότερα, το ψώνιο, για να ενοχλώ σε επαγγελματικό βαθμό πλέον! Η Ρόδος φταίει, όχι εγώ].
19. Εκτός του παραπάνω ενοχλητικού σπορ, παίζω και κάνω κόλπα με το φρίσμπι. Το youtube φταίει και η άπλα της Θέρμης... Εδώ στο Λίμπερετς, βέβαια, βρήκα άτομα που είναι προφεσιοναλς λέμε [το ανέφερα για να σταματήσετε να κοροιδεύετε εμένα].
20. Έχω ένα blog, συνεχές. 
21. Αγόρασα smartophone - ποια, εγώ-. Κι έχω λάπτοπ (το θεωρούσα παλιά κάτι ...ιδιαίτερο!)
22. Παιρνω πτυχίο (Θεού και καθηγητών θελόντων.)
23. Πήρα ήδη ένα πτυχίο (ονυχοπλαστικής και μαλακίες τούμπανα).
24. Τα βγάζω πέρα 14 μήνες τώρα σε μια ξένη νοοτροπία, που μάλιστα δε μιλάνε αγγλικά σε γενικές γραμμές -adaptation. Bonus point: χτίζω φήμη κι εξελίσσομαι. 
25. Τα έβγαλα πέρα με 10 διαφορετικούς συγκατοίκους, ενίοτε στο ίδιο δωμάτιο κι ενίοτε σε ίδιο σπίτι. 
26. Επίσης, μετακόμισα αρκετές φορές (ακόμα και με τους γονείς μου βασικά, αλλά δεν ανήκει στην 5ετία).
27. Έμαθα να μαγειρεύω πολλά και διάφορα (γαμάει και δέρνει η μαγειρική μου ενημερωτικά ). Για να το γενικεύσω, ήρθα πιο κοντά σε διαφορετικές κουλτούρες, και γουστάρω άπειρα!
28. Έγραψα ένα κάρο γράμματα σε φίλες και φίλους (βάλε κάτω πόσες ώρες συγγραφής πέρασαν)
29. Έχω προχωρήσει το "γείτονα" και έχω ξεκινήσει τη "μοιραία νύχτα". Μπορεί κάποτε να τα τελειώσω, ξερω΄γω (με το ανάλογο, αδιάφορο ύφος μου το "ξερω'γω"). 
30. Βρήκα, έμαθα και τραγούδησα πλήθος κομματιών σε διάφορες γλώσσες. Πήγα σε live συναυλίες (Sabaton και όχι μόνο) και επίσης κέρδισα διαγωνισμό καραόκε [ήταν unexpected, δεν ήταν;; ]
31. Έβαψα το δωμάτιο της βιβλιοθήκης που σας έδειξα [κάνω στροφή στην καριέρα μου].
32. Έχω κάνει μια πολύ σημαντική έρευνα για την πτυχιακή μου. Κι ας παν να λένε για λάθη. Μην σκεφτώ να τη δημοσιεύσω αργότερα;; 
33. Ασχολούμαι με οικονομικά και διαχειρίζομαι πλήθος ατόμων (what??). Το τμήμα μου ανήκει στη σχολή διοίκησης και οικονομίας. Επεκτεινόμαστε σε μάρκετινγ, μανατζμεντ και οικονομικούς τομείς, ρωτήστε με. 
34. Πολύ σημαντικό: Είμαι πιο κοντά στο να ξέρω ποια είμαι και τι θέλω. Έχω σταματήσει να γκρινιάζω. Σοβαρολογώ.
35. Έχω γνωρίσει άπειρο κόσμο κι έχω αποκλείσει/απομακρύνει διάφορα άτομα που δηλητηρίαζαν την καθημερινότητα μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Βέβαια, είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ.
36. Η ζήλεια μου προς το ίδιο φύλο, έχει μειωθεί ταμάλα. Τι με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι; Έχω πολύ σημαντικά σχέδια για να ασχοληθώ.
37. Αρκετά άτομα γύρω μου προσπαθούσαν για χρόνια να μου μάθουν να λέω "άντε γαμήσου" και να το εννοώ. Ε, μπράβο μας, το πετυχαίνω σιγά σιγά.
38. Πολύ σημαντικό είναι οτι έμαθα να διαχειρίζομαι λίγο καλύτερα το "one at a time" και πως οι πυραμίδες δε χτίστηκαν εν μέσω μίας και μόνο νυκτός. 
39. Ξέρω πως είναι να ζεις με junk food για βδομάδες (πατατάκια, πίτσες, κριτσίνια και ενίοτε άδειο στομάχι).
40. Πήρα μέρος σε ένα συνέδριο του κλάδου μου και σε μια διοργάνωση στην οποία ήμουν συνυπεύθυνη και έμαθα πως λειρουργούν άλλοι οργανισμοί/πανεπιστήμια.
41. Είχα τεράστια ευκαιρία να συγκρίνω το ΑΤΕΙΘ με το TUL και άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού και πιστέψτε με, αν αρχίσω, η λίστα θα είναι τεράστια με συν και πλην που μάλλον θα είναι ίσα για όλους. Μακάρι να το εκτιμούσαμε λίγο παραπάνω αυτό το γεγονός.

Η λίστα είχε καμια 10αριά ακόμα πράγματα τα οποία ανήκουν σε προσωπική σφαίρα (τύπου: δε λήστεψα τράπεζα, δε σκότωσα άτομα κλπ [πλάκα κάνω ρε!]). Όμως, θα τα κρατήσω για μένα.

   Επίσης, πρόσφατα είχα μια επαγγελματική πρόταση απο ένα πανεπιστήμιο ("πανεπιστημιάρα" είναι, αλλά δε στέκει γραμματικά) της Τουρκίας. Χμμ....

   Κι έχω αρχίσει να μιλάω για το Erasmus+ (τι δι@λο supervisor είμαι άλλωστε?). Μπορώ να αναλάβω να κάνω παρουσίαση ενός θέματος on the spot, πράγμα που χρειάστηκε να γίνει πρόσφατα, καθώς οι συνάδελφοί μου δεν με είχαν ενημερώσει για μια παρουσίαση κι όμως κατά κοινή ομολογία όλων των συμμετεχόντων, ήταν η καλύτερη παρουσίαση ( αλλά και speech σε άλλη φάση) ανάμεσα σε όλες. Σημείωση: ούτε slides δεν είχα! (ουπς!) Μάλλον η συγγραφέας μέσα μου διαπρέπει.

  Και τέλος, είμαι για αρκετούς γύρω μου το άτομο που μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Τι εννοώ; Αρχικά ότι είμαι υπεύθυνη και μπορώ να φέρω σε πέρας διάφορα καθήκοντα, γι αυτό και με υπολογίζουν σε όλα. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να δώσω έγκριση για να προχωρήσουν κάποιες διαδικασίες. Έπειτα, υπάρχει πολύς κόσμος που εκτιμάει, θαυμάζει και στηρίζει την προσπάθεια που κάνω στο εξωτερικό.  Έχω faith.

   Κι είναι αλήθεια, οτι για τα 24 μου, επιτέλους νιώθω οτι φέρνω σιγά σιγά τον κόσμο τούμπα. Στο προσεχές διάστημα (δε μπορώ να ορίσω χρονοδιάγραμμα δυστυχώς), θέλω να καταφέρω τα παρακάτω:

1. Θέλω να πάρω δίπλωμα μηχανής μεγάλου κυβισμού.
2. Θα προσπαθήσω να ελέγξω το άγχος μου και κάποιους φόβους.
3. Έχω στόχο να πάρω κάποια βεβαίωση-πτυχίο γλώσσας πρώτα στα Τσέχικα (είπα πρώτα, αλλά ποτέ δεν ξες τελικά τι ξημερώνει. Έχω μερικές ακόμα γλώσσες κατα νου, χιχι!)
4. Σοκαριστικό είναι το γεγονός της αναζήτησης μεταπτυχιακού. Αναμείνατε για την επόμενη χρονιά (ένα τη φορά).
5. Σε πολύ μετέπειτα χρόνο, θα ήθελα να εκπληρώσω δύο απο τα παιδικά μου όνειρα, τα οποία δεν είναι και τόσο σημαντικά, αλλά επιμένουν να επανέρχονται μια στις τόσες: Πτώση με αλεξίπτωτο (ίσως να δοκιμάσω πρώτα αυτό το πράγμα στη θάλασσα, που σε σέρνει μια βάρκα) και να πιλοτάρω ελικόπτερο και κάποιο μεγάλο θαλάσσιο σκάφος [δεν εννοώ jet ski προφανώς] (λες να μου αρέσει να οδηγάω μεγάλα και περίεργα οχήματα; Έχω σκεφτεί και φορτηγό, αλλά στάσου, πόσα δηλαδη; ). Είναι αλήθεια οτι σαγηνεύομαι στην ιδέα του ελικοπτέρου.

   Θα ήθελα να επικεντρωθώ τελείως στην προσωπική ανάπτυξη κι εξέλιξη, με κάθε τροπο: γνώσεις, μουσική, διαπροσωπικές σχέσεις, ταξίδια, κουλτούρες, γλώσσες.  Αυτό ήθελα πάντα, αλλά ο φόβος με κρατούσε παράλυτη. Έμαθα, βέβαια εν καιρώ -και ακόμα το παλεύω-, οτι ο φόβος είναι μέσα μας. Είναι το "εγώ" και τα "αν". Βεβαίως και θα έχει κανείς plan B αλλά δε μπορείς να προχωράς μόνο με plan B. Γιατί κάποια στιγμή θα απομακρυνθείς πολύ απο το πρώτο μεγάλο πλάνο. Και σε αυτό τον κόσμο, αξίζει να βασανιστείς για να επιτύχεις κάτι μεγάλο. Για σένα.

Κλείνω με το παρακάτω εμπορικό τραγουδάκι, που όμως μου έφτιαχνε τη διάθεση για αρκετό καιρό:

Το καλύτερο σημείο ειναι στο 02:01- 02:11, η φωνάρα του έχει παίξει σε repeat μερικές δεκάδες φορές, όπως και στο κλείσιμο [ 03:25 ].

"Τα καλύτερα παιδιά, έχουν ψυχολογικά~ Knock Out"

Φιλούρες.