Subscribe:

Wednesday, November 28, 2012

Ζητούνται αιμοπετάλια.

Ζητούνται αιμοπετάλια για ασθενή στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης. Για λεπτομέρειες επικοινωνήστε μαζί μου.

Δε μπορώ άλλο!

Πραγματικά, ως που θα πάει αυτή η κατάσταση; Δε μου αρέσει.

Απλά δε μου αρέσει.

Αλλά ποιος μου είπε οτι γίνονται πάντα όμορφα πράγματα....

Sunday, November 25, 2012

Ραγισμένα γυαλιά...

Απομακρυνθήκαμε. Κι αυτό με κάνει να θέλω να αναθεωρήσω τη φιλία μου όχι μόνο μαζί σου αλλά και γενικότερα όλες μου τις φιλίες. Με θυμάσαι ποτέ; Και γιατί;

Στα δύσκολα με άφησες; Μπα, νωρίτερα το έκανες.
Αυτή τη φορά δε θα σε κυνηγήσω εγώ όμως. Ψάξε με εσύ. Έχεις ήδη δει αν αξίζω. Και ξέρεις ποιο είναι το αντίτιμο.

Πλήρωσέ το, αλλά πιστώσεις το μαγαζί δεν (ξανά)κάνει.


Όλο λείπεις - Δέσποινα Βανδή






Υγ. Γιατί με κάνεις να έχω αμφιβολίες για σένα;

Θέλω από τον κόσμο να κρυφτώ

Ήρθε όλος ο κόσμος άνω- κάτω κι εγώ ανησυχώ για το αύριο. Η ζωή μου έχει παγώσει, δεν ξέρω τι μπορεί να ξημερώσει.

Ξαφνικά η κοπέλα που ήμουν, καλείται να αναλάβει ευθύνες ενός ολόκληρου σπιτιού και όχι μόνο. Ξαφνικά η ζωή μου αλλάζει . Κι όλο αυτό μέσα σε λίγες ώρες. Η ελπίδα παραμένει ζωντανή.

"Όλα καλά θα πάνε" μου λένε. Αλλά ξέρει κανείς το ζόρι που τραβάω; Έδινα ήδη όλο τον εαυτό μου, τώρα όμως δίνω ένα παραπάνω. Μέχρι πότε; αναρωτιέμαι...

Κάποιες στιγμές μου φαίνονται όλα μάταια. Φοβάμαι να μένω μόνη μου.
Δεν είμαι τόσο δυνατή όσο νομίζετε.

Μη με πιέζετε άλλο...

Thursday, November 22, 2012

Τα επόμενα 5 λεπτά.

Τα επόμενα πέντε λεπτά κανείς δε γνωρίζει που θα είναι και τι θα κάνει. Και δεν αναφέρομαι σε τραγικά και μοιραία γεγονότα. Θα μπορούσε να συμβεί κάτι καλό. Η γνωριμία με το σύντροφο της ζωής μας θα μπορούσε να είναι ένα απο αυτά.
Όπως και να χει, αυτό το οποίο θα ήθελα να αποδώσει αυτό το κείμενο είναι να μην προγραμματίζουμε τη ζωή μας. Δεν εννοώ να τα έχουμε όλα στον αέρα. Εννοώ να μη βάζουμε τη ζωή μας σε κελιά. Κελιά δίχως εξωτερική θέα. Σε κελιά ανήλιαγα και απομονωμένα.
Η ζωή είναι τόσο όμορφη για να την χωρέσεις και να την κλείσεις κάπου , μα και συνάμα τόσο επικίνδυνη που οφείλουμε να την προσέχουμε. Είναι τόσο όμορφη για να τη χαραμίσουμε... Και μεγάλη σε όγκο, για να την καταλάβουμε. Ας ζήσουμε καλύτερα πιο απελευθερωμένα...





Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι ολόψυχα αφιερωμένη σε ένα άτομο που όλως παραδόξως είναι πολύ μέσα στη ζωή μου, ίσως όχι τυχαία.
Στην κοκκινοσκουφίτσα με μεγάλη εκτίμηση.


ΥΓ. τι σημασία έχει τι θα γίνει τον άλλο μήνα ή το καλοκαίρι;... Είναι δεν είναι εδώ αυτός, θα είναι άλλος. Έτσι πάει, είτε μας αρέσει είτε όχι.

Άγραφα...

Είπα να σου στείλω ένα γράμμα.

Να σου γράψω όσα σκέφτομαι. Όσα έχω μέσα μου καιρό φυλαγμένα. Όσα με τρώνε και με κατασπαράζουν που και που.
"Τάσεις φυγής" τις ονομάζεις. Μα είναι όντως τάση για φυγή ή μήπως όντως φεύγω κι επιστρέφω;  Ε, και τι; Φεύγω κι επιστρέφω πού; Σε σένα; Σε μένα; Στον τόπο που κατοικώ;

Έτσι κάνω. Φεύγω. Και μετά επιστρέφω. Σε σένα. Και όχι σε μένα.


Γράμμα δίχως παραλήπτη συντάσσω. Κι ίσως κάποτε το λάβεις. Θα το στείλω ή θα το παραχώσω σε κάποιο ξύλινο συρτάρι;

Ο καιρός θα το φέρει στο διάβα μου.


Τι θωρείς με; Δε με κατέεις;
Εγώ με δα 'που μ' άφηκες....

Wednesday, November 21, 2012

Ακατανόητα της Άννας

Μου την εβάρεσε και πετάω τραγούδια. Έτσα, δίχως νόημα.

Τι περνώ- Γιώργος Γιασεμής

Καρδιά από γυαλί- Έλλη Κοκκίνου

Ένα φιλί - Γιώργος Γιαννιάς

εγώ με τον εαυτό μου.

Μου λένε να σταματήσω να "την ψάχνω". Και πολύ πιθανόν αυτό να συνέβη ήδη.

Μου λείπει ο εαυτός μου και γι αυτό θα περάσω κάποιο χρόνο μαζί του. Ήρθε η ώρα να κάνω πράγματα για μένα. Αυτά που ανέβαλλα τόσο καιρό.

Μ' αγαπάω πολύ.





"Απο που ν΄ αρχισω 
νιωθω πιο ευαλωτη απο ποτε 
δε θα σου δακρυσω 
κι ουτε ειμαι η ιδια οπως καποτε .."

Wednesday, November 14, 2012

Nail art 2!

Δύο σχεδιάκια δικά μου. Το πρώτο καλοκαιρινό και το δεύτερο φθινοπωρινό!
απολαύστε!






Tuesday, November 13, 2012

Ούτε καν 250!




242 είναι.

Στο αφιερώνω μιας και μπαίνεις.

Και μη φας καμιά φυλακή,ε....

Saturday, November 10, 2012

Γι αυτούς που με ψάχνουν:

Αφιερωμένο σε όσους με ψάχνουν απόψε!

Όπως παλιά, σε νέα έκδοση πιο extreme!

Μπουρλότο!

Θέλω να βάλω φωτιά στα πάντα, να τα τινάξω όλα στον αέρα.

Κι αυτό γιατί με πείραξε (Πάνος Κιάμος) . Κι ας δείχνω εντάξει.

Σε λίγο θα είμαι εντάξει όμως. Επειδή μπορώ! (Πάνος Κιάμος)

The change.

Στα είκοσί μου κατάλαβα το πόση χαρά και διασκέδαση έχασα απο δίπλα μου, λόγω της σοβαρότητάς μου . Συνειδητοποίησα οτι η ζωή θέλει τρέλα και ελευθερία. Σταματώ να κατηγορώ τον εαυτό μου για διάφορα και σε κάποια πράγματα απλά δε δίνω εξήγηση.

Τόσο καιρό, ήμουν δειλή.

Μα έσπασα τις αλυσίδες πλέον.

Η λιγότερη σκέψη καλό θα μου κάνει. Ήδη περνάω καλύτερα, γελώ και χαμογελώ πιο πολύ.
Η ζωή είναι όμορφη κι απλή. Δε θέλει σύνθετες σκέψεις.

Κι αν σας μπέρδεψα...; Καληνύχτα σας!
Παίρνω το καπελάκι μου και την κανουά.



ΥΓ μετά τη δημοσίευση:

Και να μην το ξεχάσω:


Thursday, November 8, 2012

7 November 1992

Σήμερο ήτο η γενέθλιος ημέρα μου. Δηλαδή στις 7.
Και πατώντας τα 20 [τα τσαλαπάτησα για τα καλά και το ευχαριστήθηκα], συνειδητοποίησα ένα σωρό πράγματα που έβλεπα απλώς επιφανειακά. Θα τα καταγράψω στα προσεχώς, δεν υπάρχει πιθανότητα να τα ξεχάσω.
Πάντως νομίζω οτι έχασα αρκετά απο την ουσία της ζωής ως τώρα.
Και δεν πρόκειται να χάσω άλλα.


Θα καρφιτσώσω το χαμόγελο στο πρόσωπο και θα γιορτάζω την κάθε μου ημέρα, σαν να είναι γενέθλια. Αρκετά μιζέριασα.


Special thanks to my friend Χριστόδουλος, που έκανε τη σημερινή ημέρα κάτι ειλικρινά ξεχωριστό και γεμάτο συναισθήματα.
Το καλύτερο είναι να αισθάνομαι οτι είμαι σημαντική.
Είναι το μεγαλύτερο σχολείο και η μεγαλύτερη ψυχανάλυση!




HAIL to ME!

Tuesday, November 6, 2012

Η δειλία μου

Καταδικάζω κάτι πριν αρχίσει, γιατί φοβάμαι όχι μόνο τη διάρκεια αλλά και την έκβαση. Είμαι δειλή;

Για μια δίκη δίκαιη.

Όταν με κρίνετε, αφήστε με μόνη μου μέσα στο δικαστήριο να αναλογιστώ τα λάθη μου και να κατεβάσω το κεφάλι μου.


Παιχνίδια του μυαλού;

Σε κάθε παιχνίδι είμαι καταδικασμένη να χάνω τώρα τελευταία. Κι αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Το μυαλό μου φταίει...
Και συν στο παραπάνω, δε μπορώ να διαχειριστώ τις σκέψεις μου, τις λέξεις μου και συνάμα τις καταστάσεις.

Sunday, November 4, 2012

Η δουλειά μου!

Σκέφτηκα να σας παρουσιάσω τη δουλειά μου, έτσι να έχετε κάτι να βλέπετε...

Ξεκινάμε με τη σημερινή μου δημιουργία, η οποία βρίσκεται πάνω στα δικά μου νύχια τούτη τη στιγμή:

my nails

Τα χρώματα διαφέρουν λίγο διότι η κάμερά μου δεν είναι και καμιά με φοβερή ανάλυση αλλά το σχεδιάκι λίγο πολύ φαίνεται...

Λοιπές δημιουργίες εν όψη.
Καληνύχτες.

Αυτοαφιέρωση!



Απο δω και πέρα θα κοιτάζομαι στον καθρέφτη και θα μου το τραγουδάω!

Το ακούω και μου ανεβάζει τη διάθεση.
Έτσι, να μη νομίζετε οτι είμαι μόνο καταθλιπτική!!

Μου το αφιερώνω λοιπόν!

Ευχή και κατάρα




Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει στη ζωή μου . Κι αναρωτιέμαι "ποια με καταράστηκε"!

Friday, November 2, 2012

Δεν είναι εσύ - Βάσια Ρήγα

Αυτό είναι ο ορισμός του υποκατάστατου.
Το τραγούδι είναι απο τα ομορφότερα κατ' εμέ που γράφτηκαν.







Thursday, November 1, 2012

Ξεθώριασα!

Δεν περνά πια η μπογιά μου... τς τς τς...